بیل را نکش, بذا از تشنگی بمیره

چند وقت پیش یدونه ازین وسترن قدیمیا دیدیم , ازین هفت تیر کشیا و کلاه لبه دارآ و سیگار کوتاه آ و صورت آفتاب سوخته ها. اینا وسط بیابون انقد با اسب مادر مُرده رفتن و رفتن که اسبه تشنه ش شد و افتاد تلف شد. یارو رو کرد به رفیقش گفت اسب وقتی تشنه ش میشه باید همون موقع آب بخوره , درست همون موقع که تشنه ش میشه وگرنه میوقته می‌میره. شاید یه اسب بعد از تشنه شدنش هم چند مایلی واست بتازه ولی بلاخره می‌میره. اگه اسبت تشنه ش شد و آب بش ندادی دیگه کارش تمومه , حتی اگه بعدش بندازیش تو یه حوض بزرگ آب و تا خرخره آب بخوره بازم امیدی به زنده بودنش نیس , چون تشنه دوئیده. اسب باید به وقتش آب بخوره.
ما می‌خواستیم ته حرفای این داداشمون بی‌افزاییم که آدمیزاد هم همینه. همه چیش باید به وقتش ردیف باشه , وقتی کلی سگ دو زده و خسته شده , وقتی داره میبُره , وقتی باید باشی و نباشی , دیگه فایده نداره. حالا هی بیا هی آب بده دستش , چه فایده , تشنه دوئیده , دیگه امیدی بهش نیس.