دنیای سه در چهار ِ من

یه اتاق سه در چهار دارم تو حیاط که خعلی غمیگنه

زمستون نمیشه گرمش کرد و سرما اذیت میکنه تابستون هم نمیشه سردش کرد و گرما اذیت میکنه ینی یه فصل درمیون واسه اونجا بودن باید کلی بدبختی بکشم

حریم شخصی که اصن نداره هرکی هروخت دلش بخواد میاد و میره

در اکثر مواقع ازش به عنوان انباری هم استفاده میشه که باعث میشه شبا واسه خوابیدن هفت خان رستم بگذرونم تا یه جایی یه گوشه ش پیدا کنم (دقت کنید که اتاق 12 متره ها)

ولی با همه ی این تفاصیر بازم دوسش دارم! 

اولین دلیلش همینه که بخاطر غمگین بودنش باهاش همزادپنداری میکنم

دومیش هم اینکه اونجا شده مث قلمرو فرمانروایی واسم! همه چی با قانون خودم پیش میره همه چی به میل خودمه خلاصه اینکه یه دنیای جدا از بقیه واسه خودم توش ساختم

خوبیش اینه که هروخت از آدما خسته میشم میخزم تو دنیای 12 متری خودم و پشت یه لپتاپ خسته و یه اینترت و یه لیوان چای غم پهلو "یه روز خوب" رو واسه خودم میارم

دنیای سه در چهار ِ من از دنیای خعلیا بزرگتره!